Bateria alkaliczna czy galwaniczna potocznie"zwykła"

Bateria alkaliczna

Pierwsze ogólnie dostępne na rynku baterie, pojawiły się pod koniec XIX wieku.

W przeciągu kilkudziesięciu lat dzięki ogniwom węglowo-cynkowym okazało się możliwe wyprodukowanie małych, zasilanych bateriami urządzeń, takich jak radia i latarki.

Bateria alkaliczna to bateria jednorazowego użytku, bez możliwości ponownego ładowania, a jej nazwa bierze się od alkalicznych roztworów, stosowanych w charakterze elektrolitu. Zasada działania baterii polega na reakcji chemicznej, która zachodzi pomiędzy cynkiem a tlenkiem manganu.

Do roku 1959, baterie węglowo-cynkowe wciąż nie miały wystarczającej żywotności do bardziej zaawansowanych urządzeń, szybko się wyczerpywały, a co gorsze często wylewały, niszcząc niejednokrotnie całe urządzenie.

Dopiero Lewis Frederick Urry, kanadyjski chemik i wynalazca z "Everedy Battery Co" (obecnie Energizer), obmyślił swój prototyp baterii alkalicznej i przekonał wszystkich, że jest to najlepsze rozwiązanie.
Aby zaprezentować pomysł kierownictwu, Urry włożył swoją baterię do zabawkowego samochodu i ścigał się nim dookoła stołówki z podobnym samochodem z tradycyjnymi bateriami.
Okazało się, że nowe baterie napędzały samochodzik znacznie dłużej, a jednocześnie były przyjazne dla urządzeń, bo - w przeciwieństwie do cynkowych - nie wylewały.

Jego wkład w rozwój techniki został doceniony - od 1999 roku, prototyp wraz z pierwszą komercyjnie produkowaną baterią cylindryczną, znalazły się w Smithsonian Institution. Obie baterie są prezentowane w tym samym pokoju, co żarówka Edisona.

Współczesne baterie alkaliczne, dzięki technologicznym udoskonaleniom, mogą wytrzymać 40 razy dłużej niż oryginalny prototyp

źródło informacji: http://wynalazki.andrej.edu.pl/index.php/wynalazki/11-b/73-bateria-alkaliczna

Bateria galwaniczna

Baterie elektryczne znane były prawdopodobnie już w III wieku p.n.e. Nie, to nie jest pomyłka.

W 1936 roku, w okolicach Bagdadu (dzisiejszy Irak), niemiecki archeolog W. Koenig znalazł tajemnicze naczynie z gliny.

Było zatkane korkiem osadzonym w asfalcie z tkwiącym wewnątrz, zżartym przez korozję miedzianym walcem. 

Rodzaj korozji wskazywał, że walec musiał mieć stałą styczność z kwasem. Koenig nie potrafił znaleźć innego wytłumaczenia na zastosowanie dla tego przedmiotu, niż takie, że musiała to być... starożytna bateria elektryczna.

Niestety tajemnicze znalezisko Koeniga uległo zniszczeniu podczas zawieruch II wojny światowej, zanim zostało zbadane przez innych naukowców.

Rekonstrukcja owego hipotetycznego ogniwa galwanicznego powiodła się, a... napełnione octem urządzenie zadziałało, dając prąd elektryczny o napięciu około 1,1 wolta! Do dnia dzisiejszego naukowcy nie są zgodni, do czego służyła owa starożytna bateria. Bardzo prawdopodobne, że wykorzystywano ją do galwanizacji, czyli pokrywania metalu cienką warstwą innego metalu.

Pierwsza bateria elektryczna wykonana została przez włoskiego fizyka, Alessandro Volta. W końcu XVIII wieku rozpoczął on systematyczne badania nad odkrytą przez siebie elektrycznością. Doszedł do wniosku, że może wytwarzać prąd elektryczny, umieszczając dwie metalowe płytki, zwane elektrodami, w przewodzącym prąd związku chemicznym - elektrolicie. Volta nazwał swoje ogniwo galwaniczne "stosem". Nazwa ta jest o tyle uzasadniona, że ogniwo to wyglądało rzeczywiście jak stos. Składało się z par cynkowych i miedzianych blaszek, przekładanych filcowym krążkiem, zwilżonym lekkim roztworem soli lub kwasu. Dwa przeciwległe końce stosu połączone były drutem, w którym pojawiał się prąd elektryczny. Było to pierwsze sztuczne źródło prądu elektrycznego.
Swoją baterię Volta zbudował pod koniec 1799 roku, ale pierwsza wzmianka o wynalazku pojawiła się 20 marca 1800 roku, w liście do prezesa Royal Society.

Ogniwo Volty zostało potem znacznie zmodyfikowane. Przez następne lata było przedmiotem licznych badań i ulepszeń. W 1859 roku powstał pierwszy użyteczny akumulator kwasowy zbudowany przez G. Plante.
W późniejszych latach naukowcy, na cześć twórcy baterii, nazwali jednostkę napięcia elektrycznego woltem

źródło informacji: http://wynalazki.andrej.edu.pl/index.php/wynalazki/11-b/72-bateria-galwaniczna

Czy baterie alkaliczne są lepsze od zwykłych?

Baterie alkaliczne są niewątpliwie droższe od zwykłych ogniw galwanicznych, jednak w tym przypadku warto dopłacić. Kolejną zaletą ogniw alkalicznych jest większa odporność na bardzo niskie i bardzo wysokie temperatury oraz możliwość znacznie dłuższego przechowywania bez ryzyka wylania elektrolitu.

Bez względu na dokonany wybór, zawsze należy pamiętać, że zarówno ogniwo galwaniczne, jak i bateria alkaiczna są ogniwami jednorazowego użytku.

Najważniejszą przewagą produkowanych dziś baterii alkalicznych jest nawet czterdziestokrotnie dłuższa żywotność, a także mniejsze prawdopodobieństwo wylania się baterii po jej wyczerpaniu we wnętrzu urządzenia. Baterie alkaliczne również występują w postaci paluszków, a rozpoznamy je po oznaczeniach LR03, LR6, LR12 lub LR20.

źródło informacji: http://ale-wiedza.pl/roznice-pomiedzy-bateria-alkaiczna-a-zwykla/